Mythofilia

Herfst vlucht III Heb je deel I en deel II al gelezen? “Zoals het er nu naar uitziet, kwamen je gasten in de storm terecht daar bij de kust. Toen ze probeerden terug te teleporteren, zagen ze niet dat de bliksemgeleider van het teleportatiestation was afgevallen.” “Ik weet niet hoe vaak ik die losse geleider gerapporteerd heb bij de gemeenten Marin en North. Het enige wat ze gedaan hebben, is ruzie maken over wie voor het onderhoud moet betalen."  "Het staat op hun gemeentegrens, mensen uit beide gemeenten gebruiken hem maar ze willen geen van beide de verantwoordelijkheid nemen.  Je zou toch denken dat ze het zich kunnen veroorloven om een robot te sturen om wat schroeven aan te draaien. Ik heb aangeboden om het zelf te doen maar toen gingen ze dreigen met een rechtszaak!” “Hoe dan ook, voor zover ik kan zien hebben de rukwinden van vandaag die geleider losgetrokken waardoor het station onbeschermd was.”, achter zijn rug om keken drie van de Onafhankelijken we...

Herfst vlucht II Lees eerst Herfst vlucht I Bij het stafoverleg de volgende morgen was Alicia blij om te horen dat de Onafhankelijken een teleportatie naar de kust hadden geboekt. Na het overleg ging ze aan de slag met haar administratie. De vergunning voor haar teleportatiestations moest vernieuwd worden. Terwijl ze naar haar dossiers zat te staren, dwaalden haar gedachten af. Deze planeet was ooit bewoond geweest. Maar de bevolking had het verlaten nadat ze de meeste grote bouwwerken hadden ontmanteld. Tegen de tijd dat de planeet weer werd ontdekt, waren zelfs de grootste steden overwoekerd door planten en wilde dieren. De Sintocor investeringsgroep kon haast zonder weerstand de exploitatierechten kopen. Iedereen dacht dat ze gek waren met hun plan om een vakantieplaneet te creëren. Alicia was begonnen met zestig hectaren en twee teleportatiestations. In die begin dagen waren de landprijzen goedkoop. Sintocor verdiende het meeste geld met de verkoop van teleportatie vergunn...

Herfst vlucht I Alicia was aan het neuriën terwijl ze de laatste hand legde aan de droogboeketten rondom de receptie. Morgen zouden honderden gasten aankomen van station Corridor. De meesten van hen zouden inboorlingen zijn van het ruimtestation dat halverwege hun sterrenstelsel zweefde. Alicia ging naar de veranda aan de achterkant van de blokhut. Daar ging ze zitten in een van de schommelstoelen. Het begon fris te worden, ze pakte een kussen met een bloemetjesprint en drukte die tegen zich aan voor de warmte. De blokhut van de receptie werd omringd door het bos waarin de herfstkleuren de bomen in vuur en vlam zetten. Ze zat net lekker toen haar ruimtecom begon te tjilpen. Ze had hem ergens binnen laten liggen. Alicia stond met een zucht op om het ding te gaan zoeken. “Alicia, ik ben het Nola, stoor ik?” “Hoi Nola! Nee, je stoort niet, ik heb hier alles onder controle. Wat is er?” “Ik vroeg me af of je nog plek hebt voor een paar last minute gasten? Ik weet dat het laat is, ...

Er was eens... #2 Er was eens een meisje dat op een maan woonde. Ze wist niet dat het een maan was. Het was er gewoon. Het meisje bracht haar dagen door, spelend met haar vriendjes en vriendinnetjes onder de amberkleurige hemel. Af en toe, als ze lang genoeg konden buitenspelen, vingen ze een glimp op van de Wachter die zijn hoofd boven de horizon uitstak.  Soms werd ze ’s nachts wakker en dan ging ze voor het raam staan om naar hem te kijken. De Wachter verlichtte de nachtelijke hemel als een groot oranje deksel. Maar op een dag keek het meisje naar boven en zag grote, dreigende ruimteschepen. De mensen die uit die schepen kwamen, waren nogal kort en stevig. Hun gezichten zagen er al net zo gemeen uit als hun ruimteschepen. Toen het meisje op een stralende ochtend op school kwam, leek haar lerares overstuur. “Wat is er juf Yosha, vind u die ruimteschepen ook zo eng?”, vroeg ze. Juf Yosha glimlachte en zei: “Maak je geen zorgen Iulenya, het komt allemaal wel goed.” Maar haar og...

Stel je voor: zo'n dag Terwijl Theodoor door het raam staarde naar de zwarte leegte van de ruimte realiseerde hij zich dat het vandaag zo’n dag zou zijn. Een oranje lampje knipperde op zijn communicator. Spoedvergadering met het personeel natuurlijk. Hij vroeg Arjina om de inventaris over te nemen en ging naar de personeelskamer. Tot een paar minuten geleden was hun Vakantie Lijn onderweg geweest van Krithika, een industriële kolonie, naar Demyan. Een landbouw planeet die diverse betaalbare gezinsvakanties aanbood. Je kon daar dingen doen als een week op een boerderij wonen of lange wandelingen maken door de natuur. Het soort vakanties waar hun bedrijf zich in gespecialiseerd had. Maar om de een of andere reden, bevonden ze zich nu op de grens van het in kaart gebrachte universum. Toen Theodoor de personeelskamer binnentrad trof hij kapitein Thompson aan. Ze had de koffie al opstaan en was bezig thee te zetten. Uit de manier waarop ze met de deuren sloeg kon Theo...