Mythofilia

Het vergeten Huis Er stond eens een Huis dat door de Tijd vergeten werd. Dat had het Huis niet zo bedoeld. Het was eenvoudigweg over het hoofd gezien. Toen de Tijd zich uitbreidde door de ruimte stopte hij vlak voordat hij bij het rode bakstenen huisje met de altijdgroene tuin was aangekomen. Het duurde niet lang voordat de Tijd zijn vergissing opmerkte. Hij kwam terug om het Huis op te eisen. Maar het rode bakstenen huisje met het puntige dak wilde daar niets van weten. Het weigerde zich te laten veranderen. Gedurende de hele aanval van de Tijd hield het Huis de ramen gesloten en weerhield het hout van werken. Het verbood de Wind om in de tuin te waaien en de dakpannen te kietelen. De Tijd trok zich terug met een waakzaam oog op het rode bakstenen huisje met de ongeroerde onderdelen. Geen blad bewoog in de altijdgroene tuin. Van lieverlee raakte de Tijd verveeld en verliet zijn wachtpost. De Wind waaide direct naar binnen. Ze liet de dakpannen dansen en streelde het gras. Het hou