Mythofilia

Fall Getaway part 1 Alicia was humming a tune as she finished decorating the reception with dried flower bouquets. Tomorrow hundreds of guests would be arriving from Corridor station. Most of them would be natives of the space station that hovered halfway along their star system. Alicia went to the veranda at the back of the cabin. She sat down in one of the rocking chairs. The air was getting chilly and she hugged a flower printed cushion for warmth.   The reception cabin was surrounded by a forest ablaze with fall colours. Just as she was making herself comfortable, her spacecom chirped. She had left it somewhere inside. Alicia got up with a sigh to find the device. “Alicia, it’s me Nola, am I interrupting?” “Nola, hi! No, you’re not, I’ve got everything under control. What’s the matter?” “I was wondering if you have room for a few last minute guests? I know it’s late but a ship of Independents docked a couple of days ago and now five of them want to visit the planet.”

Wat als de trein altijd op tijd zou zijn? Wat als #4 Alice stond op het perron te wachten op haar trein. Ze had haar dikke jas aan met de kraag omhoog en toch bibberde ze een beetje. Terwijl ze over het spoor staarde, bedacht ze zich dat het al een lange ochtend was geweest. Uit haar ooghoeken zag ze iets bewegen. Er kwam een trein aan. Toen ze zag dat hij richting haar perron zwenkte, keek ze omhoog naar het informatiebord. Maar daar stond ‘niet instappen’. Dit had haar trein moeten zijn, maar de conducteur liet niemand instappen. De trein was defect, hij zou afgerangeerd worden. Een verdoofd gevoel daalde neer over Alice. Ze had vanmorgen eerder al vertraging gehad vanwege uitgelopen werkzaamheden en nu dit weer. Ze zou pas om acht uur naar kantoor kunnen bellen. Alice keek naar de trap. Ze zou koffie kunnen halen en in de hal wachten waar het warmer zou zijn? Maar er was een vervangende trein aangekondigd en ze wist niet wanneer die binnen zou rijden. Uiteindelijk lukte het haa

Once upon a time...#2 Once upon a time there was a little girl who lived on a moon. She didn’t know it was a moon. It was simply her home. The girl spent her days playing with her friends beneath the amber sky. Occasionally they would catch a glimpse of the Guardian when they managed to stay out late enough to see him peek his head over the horizon.  Sometimes when she woke up in the middle of the night, she would stop by a window to stare at it. The Guardian lit up the night sky like a big orange lid. But one day the little girl looked above and saw large menacing space ships. The people who came out of those ships were rather short and stocky. Their faces seemed every bit as mean as their space ships. When the little girl went to school one bright and early morning, she found her teacher looking upset. “What’s wrong miss Yosha, did the space ships scare you too?”, she asked. Miss Yosha smiled and said: “don’t worry Iulenya, everything’s going to be a