Mythofilia

The House Time forgot Once upon a place there was a House that Time forgot. It had not been the intention of the House. It had merely been overlooked. When Time expanded through space, he’d stopped short just before reaching the little red brick house with the evergreen garden.   It wasn’t long before Time realized his mistake. He came to lay claim on the House. But the little red brick house with the pointy roof wouldn’t have it. It refused to be changed. All through the assault of Time, the House kept its windows shut and restrained its wood from settling. It told the Wind not to blow in its garden or tickle its shingles. Time retreated while keeping a watchful eye on the little red brick house and its quiet components. Not a single leaf ruffled in the evergreen garden. Eventually Time grew bored and dropped his stakeout. The Wind came rushing in jingling the shingles and stroking the grass. The wood creaked and the House opened its windows. The little red brick hou

this is a little note to let you know that I will be publishing more regularly but in two different languages. So the 1st Friday of the month I will be posting the Dutch translations of my stories. The 3rd Friday of the month there will be new stories in English. I tried putting the two on separate pages but that doesn't work and I'm too lazy to make a 3rd blog as I have trouble  keeping up with this one and have been neglecting my second  blog for months now. I know what you're thinking: "If you're going to write more stories anyway why not post them on a new blog?". That is a good question. A new English story will be here on August 15th so keep an eye out for that one! In the meantime, please enjoy these tulips I once saw in Maastricht. Wild(?) Tulips

Wat als #1 Wat als je op een dag de deur open deed en een andere wereld binnenstapte? Het overkwam Fiona. Ze had het niet verwacht. Ze had er zelfs nooit om gevraagd. Toch gebeurde het. Ze wist niet zeker wat ze moest doen. Gelukkig had ze de deur vastgehouden. Ze kon nog naar binnen gaan als ze wilde. Ze vroeg zich af of ze in haar eigen wereld de bus al had gemist? Ze kon het niet controleren. Nadat ze vijf minuten zo met de deurknop in haar hand had gestaan, besloot ze naar binnen te gaan en te wachten. Op dat moment kwam haar moeder naar beneden. Klaar om naar haar werk te gaan. Ze was verrast Fiona in de gang te zien staan. Natuurlijk zou ze gaan vragen waarom ze niet naar de bus was gegaan. Fiona wist niet wat ze moest zeggen. “Fiona wat sta je daar nou naar me te staren, zo ga je de bus nog missen?!”, zei haar moeder. Dat gaf Fiona de juiste inspiratie: “Ik kan niet alleen gaan, er is iets geks aan de hand met mijn ogen. Ik kan niet goed zien.” Het leek een sl