Mythofilia

Underneath The Tamarind Tree Lina ran to tap the tree but she was too late. Omeira got there first ‘Buut Lina!’, she called. As the first to have been found Lina would have to search next. Omeira shot off to look for the others. Lina hung back and moved away from the tree. The afternoon heat was losing its sting. The sky burnt red as the sun stood low on the horizon. Lina moved away from the tree a bit more. If mister Bakker had seen her, he probably would’ve laughed. Omeira’s Dutch father didn’t believe any of the island lore. But Lina couldn’t shake her grandmother’s lessons that easily. ‘Don’t pass beneath a Tamarind tree after dark’, had been drilled into her since she could walk. It didn’t matter that this particular one stood in Omeira’s backyard. It was still a dangerous thing. Perhaps she could get out of the next game by saying she needed to get home before it got dark. Lina looked around. Omeira still had to find Elena, Eugenia and Theodora. She was headed to

Diefstal Zweet parelde op haar gezicht en druppelde langs haar rug omlaag onder het drukkende gewicht van haar rugzak. De cameratas waarvan ze het hengsel over haar schouder had geslagen, lag op haar schoot. Nylon kietelde haar arm totdat ze haar hand langs haar zij liet vallen. Ze probeerde alert te blijven maar de hitte had haar in zijn greep. Ze werd overmand door slaperigheid en terwijl de M-lijn een tunnel inreed, vielen haar ogen vanzelf dicht. De stem van de omroeper wekte haar met een schok. De deuren gingen dicht. Gauw duwde ze haar bruine krullen opzij en keek uit het raam om te zien waar ze was. Op het bord stond Köttbusser Tor. Met een zucht van verlichting ging ze rechtop zitten. Ongehinderd draaide ze zich om op haar stoel om drinken uit haar rugzak te halen. Ze reikte naar de waterfles in het zijvak toen een zwart stuk nylon van haar schouder op de grond gleed. Ze bevroor terwijl ze langzaam besefte wat er was gebeurd. Naast haar had een jonge man gezeten. Ze had nie