Posts

Underneath The Tamarind Tree

Afbeelding
Underneath The Tamarind Tree Lina ran to tap the tree but she was too late. Omeira got there first ‘Buut Lina!’, she called. As the first to have been found Lina would have to search next. Omeira shot off to look for the others. Lina hung back and moved away from the tree. The afternoon heat was losing its sting. The sky burnt red as the sun stood low on the horizon. Lina moved away from the tree a bit more. If mister Bakker had seen her, he probably would’ve laughed. Omeira’s Dutch father didn’t believe any of the island lore. But Lina couldn’t shake her grandmother’s lessons that easily. ‘Don’t pass beneath a Tamarind tree after dark’, had been drilled into her since she could walk. It didn’t matter that this particular one stood in Omeira’s backyard. It was still a dangerous thing. Perhaps she could get out of the next game by saying she needed to get home before it got dark. Lina looked around. Omeira still had to find Elena, Eugenia and Theodora. She was headed to
Een reactie posten
Meer lezen

Diefstal

Afbeelding
Diefstal Zweet parelde op haar gezicht en druppelde langs haar rug omlaag onder het drukkende gewicht van haar rugzak. De cameratas waarvan ze het hengsel over haar schouder had geslagen, lag op haar schoot. Nylon kietelde haar arm totdat ze haar hand langs haar zij liet vallen. Ze probeerde alert te blijven maar de hitte had haar in zijn greep. Ze werd overmand door slaperigheid en terwijl de M-lijn een tunnel inreed, vielen haar ogen vanzelf dicht. De stem van de omroeper wekte haar met een schok. De deuren gingen dicht. Gauw duwde ze haar bruine krullen opzij en keek uit het raam om te zien waar ze was. Op het bord stond Köttbusser Tor. Met een zucht van verlichting ging ze rechtop zitten. Ongehinderd draaide ze zich om op haar stoel om drinken uit haar rugzak te halen. Ze reikte naar de waterfles in het zijvak toen een zwart stuk nylon van haar schouder op de grond gleed. Ze bevroor terwijl ze langzaam besefte wat er was gebeurd. Naast haar had een jonge man gezeten. Ze had nie
Een reactie posten
Meer lezen

Decisions

Afbeelding
Decisions Dorinda lay sick in bed. Her hour was near. For days she had been seeing them. The dark beast ready to devour her and the light angel ready to welcome her. It would be a battle but not now. They each sat on a side of the bed, patiently waiting. 'How do I do this?', Dorinda thought desperately. No one could prepare you for this. 'If I were to say anything to the nurses or volunteers they'd think I was being delirious.' She remembered her grandmother. She had been sick in the hospital but had often panicked, pulled out the IV, taken the tubes out of her nose and ran away. They'd find her hiding in a corner. It drove the nurses crazy. Eventually, they tied her to the bed. 'Was this what she was seeing?', Dorinda wondered. 'If we had known, could we have done anything different?'. She must have drifted off to sleep. When she awoke, her friend Tamara was there. "Hey, when did you get here?", Dorinda whispered. Her throat
Een reactie posten
Meer lezen

Seizoensgebonden

Afbeelding
Seizoensgebonden Zomers waren vroeger anders. Het had altijd wel geregend in de zomer. Maar niet zoveel als nu. Alice keek naar de stroom water die over het raam omlaag liep. Ze zag de wereld door een grijze waas. Het zou een tijdje duren voordat ze weer naar buiten kon gaan. Met een diepe zucht keerde ze terug naar haar bureau. Ze startte de projectie module met een tik en wachtte tot het scherm en toetsenbord voor haar zouden verschijnen. Haar vingers bewogen vlot over de lichtgevende stukken terwijl ze zich aanmeldde bij het digitale kantoor en haar sociale media. Diverse berichten verschenen op het geprojecteerde scherm maar Alice kon zich er niet toe zetten om ze te openen. Nog maar twee weken geleden had de regen iedereen geïsoleerd en het voelde nu al als een eeuwigheid. Er hing een donkere wolk in haar gedachten en ze kreeg hem maar niet opzij. De kou kroop in haar botten en hoeveel truien ze ook aantrok, ze werd er niet warmer van. ‘Waar ben ik mee bezig? Ik kan dit nie
Een reactie posten
Meer lezen

Dimelda and Rita

Afbeelding
Dimelda & Rita When Dimelda got her new assignment she was excited. Taking care of a godchild had long been her ambition. Like so many others she had imagined herself successfully mentoring the next Cinderella. Possibly with a little less bloodshed.  Provoking the stepsisters into cutting off their heels and toes had not gone down well with the board of Angels. Though she had improved Cinderella’s life, it had not brought that fairy the immediate promotion she had hoped for. Dimelda took her example as a warning. Angels and fairies did not see eye to eye on bloodshed and it was the Angels who decided on advancements. So it was that Dimelda set out full of hope and ideals to meet her god- daughter. Unfortunately she had been matched with Rita. Rita was no oppressed young lady. She, like Dimelda, was ambitious and argumentative. It annoyed Dimelda as she could just imagine the board laughing at their little joke. Well if this was how the Angels were going to play it
Een reactie posten
Meer lezen

Herfst vlucht III

Afbeelding
Herfst vlucht III Heb je deel I en deel II al gelezen? “Zoals het er nu naar uitziet, kwamen je gasten in de storm terecht daar bij de kust. Toen ze probeerden terug te teleporteren, zagen ze niet dat de bliksemgeleider van het teleportatiestation was afgevallen.” “Ik weet niet hoe vaak ik die losse geleider gerapporteerd heb bij de gemeenten Marin en North. Het enige wat ze gedaan hebben, is ruzie maken over wie voor het onderhoud moet betalen."  "Het staat op hun gemeentegrens, mensen uit beide gemeenten gebruiken hem maar ze willen geen van beide de verantwoordelijkheid nemen.  Je zou toch denken dat ze het zich kunnen veroorloven om een robot te sturen om wat schroeven aan te draaien. Ik heb aangeboden om het zelf te doen maar toen gingen ze dreigen met een rechtszaak!” “Hoe dan ook, voor zover ik kan zien hebben de rukwinden van vandaag die geleider losgetrokken waardoor het station onbeschermd was.”, achter zijn rug om keken drie van de Onafhankelijken we
Een reactie posten
Meer lezen

Work in progress

Afbeelding
Work in progress It was while Tisjaira was cutting the mushrooms that the song came on. The lyrics and the melody combined to form a blanket of sadness that covered her suddenly and completely. Tears streamed down her face. She sobbed so much she had to put down the knife. But a part of her stood aside and watched. Wondering 'why am I crying? I've heard this song a thousand times before. Why cry about it now?'. Still she couldn't stop. She cried until it ended. When the next song played she felt she could listen to it without breaking. Her watchful self relaxed a little. It was an all-round relief.  But the mournful mood remained. There were more songs that made her cry. Het watchful self thought it was all very strange. She wondered what it could be? The day had not been bad to start with, she was sure of that. In fact, it had been sunny this morning. Work had gone well and even the trains ran on time. It was only when she had to change platforms at the
Een reactie posten
Meer lezen