Mythofilia

Het vergeten Huis Er stond eens een Huis dat door de Tijd vergeten werd. Dat had het Huis niet zo bedoeld. Het was eenvoudigweg over het hoofd gezien. Toen de Tijd zich uitbreidde door de ruimte stopte hij vlak voordat hij bij het rode bakstenen huisje met de altijdgroene tuin was aangekomen. Het duurde niet lang voordat de Tijd zijn vergissing opmerkte. Hij kwam terug om het Huis op te eisen. Maar het rode bakstenen huisje met het puntige dak wilde daar niets van weten. Het weigerde zich te laten veranderen. Gedurende de hele aanval van de Tijd hield het Huis de ramen gesloten en weerhield het hout van werken. Het verbood de Wind om in de tuin te waaien en de dakpannen te kietelen. De Tijd trok zich terug met een waakzaam oog op het rode bakstenen huisje met de ongeroerde onderdelen. Geen blad bewoog in de altijdgroene tuin. Van lieverlee raakte de Tijd verveeld en verliet zijn wachtpost. De Wind waaide direct naar binnen. Ze liet de dakpannen dansen en streelde het gras. Het hou...

Update: book review on romance stories Hi everyone, so this weekend is Valentine’s weekend. What I like about this day is that Saint Valentine (well one of them anyway) stood up for marriage when a roman emperor had banned marriages. This made me think of married couples in books and romantic stories in general. I tried to think of books that portrayed a successful long term marriage and all I could think of was Arthur and Molly Weasley in the Harry Potter series. Of course we don’t know what happens to them after book 7 but considering that their oldest two children, Bill and Charlie, must be in their twenties, they’ve been together for quite some time. Their relationship has lasted through Voldemort’s first reign of terror and throughout the days of his return. They stuck together while struggling with money and being ridiculed for mixing with muggle born wizards. There has been trouble with several of their children and through it all, they kept it going. We don’t know...

Stel je voor: verdwaald zijn De zon verwarmde zijn gezicht terwijl hij in het gras lag. Vanuit de verte hoorde hij gezang en gelach. Een frons vormde zich op zijn voorhoofd. Hij zou spoedig zijn ogen open moeten doen. Hij wilde dat niet. Elke keer dat hij dat deed, leek het alsof hij door de gaten van de wereld viel naar een andere plek waar hij niet thuishoorde. Leo opende zijn ogen en de realiteit verschoof. Hij stond in een steeg met kinderkoppen. De lucht was grauw en hij hoorde enkel lawaai. Niet wetend waar hij naartoe moest gaan, liep hij maar gewoon rechtdoor. De steeg kwam uit op een straat vol mensen. Om zich heen kijkend, sloeg hij zomaar linksaf. Het was nu al dagen zo. Misschien zelfs langer, hij wist het niet zeker. Leo kon zich niet herinneren hoe hij hier terecht was gekomen. Hij had het gevoel dat dit een grote stad was al kon hij het niet zeker weten. De stroom winkelende mensen duwde hem naar de rechterkant van de straat. Hij liep verder, starend naar de ijzeren ...

Update Hi all how have you been? Did you enjoy Snow and Ice ? I had some troubles trying to figure out how to get the drama across when it’s mostly about one actor in a deserted location. Anyway the seasons seem to be on my mind lately. I have a new idea for a story connected with spring. So keep an eye out for that one in February. Today I’d like to share some thoughts about a fantasy trilogy I read last year. You may have heard of it already, as it’s been around for a long while and is very popular. If you haven’t read it yet I certainly recommend it as a way of broadening your fantasy horizons. I am talking about The Saga of the Borderlands by Liliana Bodoc . Her style has that dreamlike quality, the characters are real people with complex personalities and the plot is solid. What sets this trilogy apart for me is the fact that it is the only fantasy trilogy that I’ve read that wasn’t based on western mythology and language. If you like reading fantasy you will ...

Snow & Ice A cold wind blew across the open land. Thin clouds hurried along the moon, making it difficult to see. The field was covered in snow but Aileen knew she had to keep going straight ahead. She didn’t know why but she often found herself here on this same stretch, walking the same snow covered field. I must be dreaming, she thought. She noticed now that her feet were not sinking into the snow. Despite going barefoot the only cold she felt was from the wind blowing in her back. A thin, gauzy white dress flapped around her sandy brown legs. Around her arms there were a few strips of cloth attached to the dress at the shoulders. The strips billowed in the strong breeze leaving her arms unprotected. Well this is a bit dramatic isn’t it? Aileen wanted to wear something more comfortable. The dress obliged, turning into a cotton summer dress with a motif of small white flowers embroidered along the hem just above her knees. Her arms were now covered to the elbow by sl...

Update Hi all, how’ve you been? I’m personally just glad December is over. The end of the year tends to weigh me down like a suffocating blanket. The New Year by contrast seems to bring a breath of fresh air. Like a blank page it’s open to any adventure you want to start. So my adventure for 2016 is to be more consistent with my writing and blogging than I have been in 2015. Since last year wasn’t a very productive year for me personally that shouldn’t be too much of a challenge. I’m not saying 2015 was entirely unproductive. I did quite a lot of stuff for others which benefits me also but progress on my own stories has been slow and my blog archive for 2015 is dismal when compared to the archive of 2014. I guess you could say I need to remind myself to stay committed to writing my own stuff even if it isn’t making me any money. I think the hardest part will be trying to find relevant topics to write about on a regular basis. I’ll be on the lookout for anything that may be wort...

Stel je voor: misdadige stilte Ellen kamde zwijgend haar haren. Het was een gewoonte waarvoor ze al vaak gestraft was. Toch weigerde ze om het anders te doen. Ze had er geen moeite mee om haar haren te kammen. Het was voor haar ook geen punt om daarvoor op een rots te moeten zitten. Maar ze kon zichzelf er niet toe brengen om erbij te zingen. Als klein meisje had ze in een koor leren zingen net als alle anderen. Haar moeder had haar meegenomen naar de lagune van helderblauw water. Er zaten zeker twintig meisjes in de groep van vier- en vijfjarigen. Juffrouw Bubbels had vooraan gestaan en uitgelegd dat ze over een paar weken op het strand zouden zingen. Ellen had daar als een berg tegenop gezien. Maar juffrouw Bubbels had, met haar vriendelijke gezicht, haar zachte gele haren en blauwe ogen, Ellen ervan verzekerd dat het allemaal goed zou komen.    En dat was ook zo. Zowel in de zee als op het strand vond ze het leuk om met het koor te zingen. Toen ze zeven werd...