Wat als...? #2
Wat als #2 |
Wat als jij ineens benoemd werd tot Verdediger van het Universum terwijl jij nog nooit een andere planeet had bezocht? Peter was een directe man. Toen het hem overkwam, knipperde hij eens met zijn ogen en zei: “Maar ik heb nog nooit een andere planeet bezocht, weet je zeker dat dit geen vergissing is?”
De Minister van het Sterrenstelsel toverde een tandpasta glimlach op zijn gezicht en antwoordde: “Het is geen vergissing Peter, wij hebben ons huiswerk gedaan. Jij hebt geen persoonlijke vijanden, jouw planeet is al enige decennia niet bij oorlogen betrokken geweest en jouw politieke regio bevindt zich niet in een of andere crisis die jou gevoelig kan maken voor afpersing. Jij bent precies de persoon die wij nodig hebben.”
“Ik begrijp dat jij je afvraagt of je het wel goed zult doen, maar je hoeft je werkelijk geen zorgen te maken. De Verdediger van het Universum is vooral een ceremoniĆ«le titel begrijp je? Het grootste gedeelte van de tijd zul je bezig zijn met lintjes doorknippen voor nieuwe gebouwen en dat soort zaken. Als de mensen eenmaal horen dat er een nieuwe Verdediger is, zullen de uitnodigingen binnen stromen. Jij zult elk kwadrant van het universum gezien hebben nog voordat er een stelseljaar om is.”
De Minister deed het heel simpel overkomen. Toch was er iets in zijn gezichtsuitdrukking dat Peter niet vertrouwde. Maar omdat ze zijn verleden hadden doorgespit en er serieus naar hadden gekeken voordat ze hem aanstelden, accepteerde hij de baan.
Hij werd inderdaad voor allerlei soorten culturele activiteiten uitgenodigd. Hij knipte hier en daar een paar linten door op zijn eigen planeet totdat de ene na de andere intergalactische uitnodiging binnen kwam. Hij kon nooit onder woorden brengen hoe hij zich voelde tijdens zijn allereerste reis naar een onbekende planeet.
Hij zat in zijn stoel met samengeknepen billen en zweterige handpalmen terwijl hij zich bedacht dat hij zijn overhemd zou bederven als hij teveel zweette. Het ontsteken van de motoren was zijn magische moment. Het bezorgde hem een tintelend gevoel in zijn buik dat verdween zodra het ruimteschip de juiste hoogte had bereikt. Zelfs na honderd vluchten zou het moment van opstijgen altijd zijn favoriete deel van de reis blijven.
De planeet Vognag echter, deed niet aan linten. Op de een of andere manier had niemand het nodig gevonden om Peter van tevoren in te lichten. Dus toen de president van de planeet hem een geit en een groot mes gaf, staarde Peter naar de vrouw en maakte een onhandige beweging. “Het spijt me, maar, ik ben nog nooit op Vognag geweest, ik dacht dat ik een lint moest doorknippen om dit nieuwe gebouw te openen?”, zei hij op een verontschuldigende toon.
De president glimlachte, “Ik heb nog zo gezegd dat ze u moesten waarschuwen. Het volk van Vognag heeft niks aan linten. Wij gebruiken geiten. U moet zijn keel doorsnijden, dan zal de directeur van deze organisatie komen en een vuur bouwen om de geit te braden. Na het snijden van het vlees kunnen de mensen naar binnen gaan en het gebouw bekijken als ze willen. Maar de barbecue wordt buiten gehouden en de meeste mensen hebben liever vlees dan architectuur.”
Peter knipperde met zijn ogen maar toen hij zag dat ze het meende, vroeg hij haar om voor te doen hij het beste de arme geit kon slachten. De president verloor geen moment haar glimlach terwijl ze aan het publiek uitlegde wat er aan de hand was. Hoewel Peter het niet kon verstaan, leek het hem alsof de massa sympathieke geluiden maakte.
En inderdaad nadat hij de geit goed had schoongemaakt, ging er een groot gejuich op. De directeur van het gebouw knikte naar hem met zijn handen vol hout. Hij begon direct het vuur te bouwen. Pas toen de geit aan het spit draaide, kwam hij naar Peter toe om zijn hand te schudden.
Gelukkig hadden een paar assistenten gezorgd voor een kom met water zodat de directeur zijn handen had gewassen. Nou ja, zo ongeveer dan. Peter feliciteerde hem en werd beloond met een schouderklop. “Heel erg bedankt. Het is fantastisch om de nieuwe Verdediger hier bij ons te hebben. En nog wel eentje die vandaag zijn eerste geit slachtte! Dit is een zeer goed begin voor ons nieuwe instituut voor de kunsten.”, zei de directeur met een glimlach.
Peter heeft nooit echt begrepen wat nou het verband was tussen geiten, barbecue en kunst. Maar hij ontdekte dat hij ook niet kon uitleggen wat het doorknippen van linten nu eigenlijk te maken had met nieuwe gebouwen.
Reacties
Een reactie posten