Mythofilia

Brigitta: part 1 It was still dark outside but Brigitta stared at the window anyway. She painted the black rectangle with her own imaginings. A swirl of colours flecked with tiny specks of gold. She wondered if she could put it on paper when she got home. “Are you trying to bewitch the window Brigitta?” She jumped up in her chair and turned to see the teacher’s yellow eyes fixed on her. “I’m just asking because if you are trying to put a spell on the glass you’re going to need a lot more snow.” In his icy blue face framed with wavy silver hair, the eyes seemed like two searchlights. “I tried to do the spell but nothing happens. I don’t know what I’m doing wrong…” She said in a small voice. “I know it’s hard for you Brigitta but if you keep drifting off like that it’s never going to work is it?” Her shoulders sagged. A lilac flush crept into her powder blue face as she tried to hide behind her sleek white hair. “Look, snow is a lot of tiny ice, so you find the ice and draw the p...

Er was eens... #2 Er was eens een meisje dat op een maan woonde. Ze wist niet dat het een maan was. Het was er gewoon. Het meisje bracht haar dagen door, spelend met haar vriendjes en vriendinnetjes onder de amberkleurige hemel. Af en toe, als ze lang genoeg konden buitenspelen, vingen ze een glimp op van de Wachter die zijn hoofd boven de horizon uitstak.  Soms werd ze ’s nachts wakker en dan ging ze voor het raam staan om naar hem te kijken. De Wachter verlichtte de nachtelijke hemel als een groot oranje deksel. Maar op een dag keek het meisje naar boven en zag grote, dreigende ruimteschepen. De mensen die uit die schepen kwamen, waren nogal kort en stevig. Hun gezichten zagen er al net zo gemeen uit als hun ruimteschepen. Toen het meisje op een stralende ochtend op school kwam, leek haar lerares overstuur. “Wat is er juf Yosha, vind u die ruimteschepen ook zo eng?”, vroeg ze. Juf Yosha glimlachte en zei: “Maak je geen zorgen Iulenya, het komt allemaal wel goed.” Maar haar og...